Welkom thuis, lot

Thuiskomen als pas geëvolueerde reiziger, hoe voelt dat? 

Ik ben 25 jaar en zit met koffers en tranen in de trein na het definitieve afscheid met mijn lief. Een knuffel en een kus, op de hoge trappen van het prachtige herenpand in Amsterdam. 

Mijn brein is nog blijven hangen tussen backpackerland en het absoluut tegenovergestelde luxueuze minioord De Bijenkorf, mijn werkplek voor de drie weken na thuiskomst. Ik wist dat thuiskomen van mijn reis een zwart gat zou zijn maar dit had ik niet verwacht. 

Het is vandaag precies twee weken geleden dat ik nog bruisend van energie het vliegtuig in Vietnam instapte. En hier zit ik nu… met een verscheurd hart, een lege bankrekening en mijn zoveelste Indomie bamisoep op de bank, te zoeken naar een baan waar elke cel in mijn lichaam tegen protesteert. 

Zei iemand twintigersdilemma? Oh hé, kies mij! Ik sta vooraan in de rij.

Gestruikeld over knappe koppen en passievlinders. Terug op het keuzekruispunt, rollend en tollend in een vicieuze cirkel zo rond als je oma’s macaronischotel.

Zo, dat is eruit. Welkom thuis lot.