Voelen dat je leeft

Nog vaak denk ik terug aan die dagen op de motor. Die dagen waarop ik als wetsovertreder zonder rijbewijs het gammele ding onder mijn kont aan trapte. De dagen waarop ik met ver overschrijdende decibels de nergens van opschrikkende vietnamese bevolking voorbij scheurde. Met mijn huis achterop; de backpack die mijn motor zeker een halve meter in lengte deed groeien, waande ik me door stikstof bevuilde straten en voelde ik van mijn leven geen angst, in de angstvallig drukke straten van Hanoi. Ik voelde alleen maar vrijheid, een drugs-waardige high en een flinke dosis adrenaline op de koop toe.

Wat de werkelijke ingrediënten voor deze zeldzame state of happiness zijn? Onafhankelijkheid.
Het stuur van de toekomst met beide handen aangrijpen. Het gaspedaal van vrijheid op z’n diepst intrappen en het leven met volle overgave naar de hoogste versnelling schakelen. 

Voelen dat je leeft.